Πώς και γιατί φτάσαμε στη συνθήκη της Λωζάνης;
Αθήνα 15 Νοεμβρίου 1922. Οι έξι (1) έχουν εκτελεστεί στο Γουδή. Ο επαναστατικός επίτροπος συνταγματάρχης Νεόκοσμος Γρηγοριάδης μπαίνει βιαστικός στην αίθουσα του άδειου πια στρατοδικείου. Καθώς μαζεύει τα χαρτιά του από το έδρανο, βρίσκει ένα ανώνυμο γράμμα. Το ανοίγει και έκπληκτος διαβάζει: “Εις την Θράκην άτιμε, εις την Θράκην δειλοί”
Με οργή κτυπά τη γροθιά του στο έδρανο απαντώντας: “Για τη Θράκη κάθαρμα, για τη Θράκη θρασύδειλοι”
Θα πρέπει να πούμε ότι ανεξάρτητα από τη νομιμότητα της απόφασης του δικαστηρίου που τους δίκασε, οι άνθρωποι αυτοί ως εκπρόσωποι μιας ολόκληρης παράταξης, ως αρχηγοί μιας μεγάλης μερίδας του Ελληνικού λαού φέρουν αποκλειστικά και ακέραια την ευθύνη για το μεγάλο εθνικό διχασμό, που δυστυχώς κατέληξε στην Μικρασιατική καταστροφή.